ลำล่อง
อัศจรรย์โอ้นโต้นล่องโขง ประพันธ์โดย บุญจันทร์ เพชรเมืองเลย
ละอัศจรรย์น้ำเต้า ให้เฮาได้มาเกิด เปิดป่องฮูออกแล้ว ขาวแหล่ต่างเผ่าพันธุ์ อัศจรรย์หินกั้น แทนภูกันคนออก กั้นคนนอกบ่ให้เข้า มีคนเฝ้าอยู่สู่ยาม อัศจรรย์เปิงบ้าน เฮือนซานยาวค่าซอก คันบ่บอกบ่ฮู้ อันนี้แม่นเวียดนาม อัศจรรย์เอิ้นล่าม ย้านฟังเพิ่นบ่ออก บัดเพิ่นตอกคืนแล้ว อาเซียนได้ซู่แนว อัศจรรย์เอิ้นแข่ว ซู่แนวแม่นมันเบิ๊ด เกิดบ่มีมันแล้ว เอาหยังหย้ำจั่งอิ่มเด้ อัศจรรย์หาบเร่ ไม้เปเปซ่างไปฮอด ย่างไปซอดบ้านนั้น ย่างไปชนบ้านนี้ งึดแท้ซ่างบ่แพ อัศจรรย์แท้เด้ ควายเขาเลมันนอนบวก ฮวกไปอยู่แทนแล้ว ควายไห้ไผแม่นออย อัศจรรย์บักพร้าวน้อย งอยผาซันกิ่งดิ่ง ย้านมันกลิ้งหล่นถิ่ม เสียดายน้ำ ใจแล่นฮน อัศจรรย์หน่วยมันโต้น ตึ๋งตั๋งบักพร้าวอ่อน หน่วยมันเกลี้ยงบ่อนล่อน สะออนแท้ถืกหน่วยตา อัศจรรย์นำเสื้อผ้า เป็นป่องมอดกินเบิ๊ด ออนซอนนำสะเกิ๊ด สิกุ้มคีงบ่น้อนั้น อัศจรรย์สวรรค์ปั้น ให้โอ้นโต้น เอ้นเต้นนี่ เชิญล่องโขงไปเบิ่งหมี๋ อยู่โฮยอาน หมี๋เซินพุ้น เวียดนามนั้น พ่อแม่เอ้ย ขาวพอนพอน…เออ…เออ…ละนา
|
งานวิชาการ > ผลงานประพันธ์กลอนลำ >