ลำทางสั้น ๑๐ ประเทศอาเซียน
ประพันธ์โดย บุญจันทร์ เพชรเมืองเลย
28 สิงหาคม 2556
(กลอนขึ้น)
โอ…..นอ…นอ
ละการพัฒนาบ่หยุดยั้ง สิบประเทศรวมพลัง สานสัมพันธ์เป็นพี่น้อง …ปองดองไว้บ่เสียหาย เด้ละนา…เออ
โอ…ละน้อ… นอคุณเอย
(เนื้อในกลอน)
(บทที่ 1)
ละแมนว่านอนาย
สังคมโลก หมุนโยกเปลี่ยนผัน
เป็นที่อัศจรรย์ ฮุ่งเฮืองเมืองบ้าน
คนหลายล้าน เห็นงานคึดต่อ
การแข่งขันมารอ พอให้แจ้งฮับฮู้เห็นพร้อมดั่งกัน
(บทที่ 2)
วันที่แปด สิงหานั้น สองห้าหนึ่งศูนย์
ห้าประเทศลงทุน เป็นผู้ก่อตั้ง
บ่หยุดยั้ง จนว่าได้ชื่อ
สมาคมกะคือ สมาชิกอาเซียนจนเท่าสู่วัน
(บทที่ 3)
บ่โดนนั้น ห้าประเทศมาเสริม
ขอเข้ามาเพิ่มเติม เริ่มเตรียมความพร้อม
ยุบมาก้อม โฮมใจเป็นหนึ่ง
สิบประเทศกล่าวถึง เป็นประเทศอาเซียนดังก้องส่าลือ
(บทที่ 4)
ชื่อประเทศ สิบอกให้ฮับฮู้ตามที่รวมกัน
เพื่อเชื่อมความสัมพันธ์ หลายเผ่าชนเชื้อ
มาเลเซีย พม่า ลาว ไทย กะแม่น
ฟิลิปปิน เหนียวแน่น บูไนพร้อมฮ่วมเคียง
(บทที่ 5)
บ่เบิ๊ดเสี้ยง ขอเว้าเล่าหา
กัมพูชากะมา เวียดนามมาด้วย
สิงคโปบ่ม้วย ห่างหายจากหมู่
อินโดนีเซีย นั้นฮู้ เคียงข้างดั่งกัน
(บทที่ 6)
เว้ามานั้น สิบประเทศเหมาะสม
สร้างความนิยม ให้สนใจอาเซียน
บ่มีเพี้ยน สื่อสานเว้าต่อ
หนึ่งความหมายเดียวนอ ให้เข้าใจแจ่มแจ้งบ่ยากหยั่งถึง
(บทที่ 7)
คำขวัญฟังให้ลึ้ง หนึ่งวิสัยทัศน์
กับหนึ่งอัตลักษณ์ หนึ่งประชาคม
บ่มีล้มดาษดื่น เด็ดเดี่ยว
คำขวัญฟังจักเที่ยว กะเหนียวแน่นม่วนหู
(บทที่ 8)
มีสิ่งหนึ่งควรฮู้ ทางสัญลักษณ์
เห็นประจักร ฮวงข้าวเหลือพื้นแดงล้อม
อ้อมวงกลมวีขาว สีน้ำเงินต่อ
รวมสิบฮวงนี้นอ เป็นกลุ่มอาเซียนสิบประเทศฮู้กัน
(บทที่ 9)
แนวทางนั้น ในการเฮ็ดงาน
รวมประสาน สามสิ่ง หลัก ๆ ยึดไว้
การเมืองบ้าน ต้องสันติสู่อย่าง
ปัญหาใดคาค้าง ให้ฮ่วมแก้ต่อไป
(บทที่ 10)
เศรฐกิจติดต่อได้ ค้าขายฮ่วมกัน
สร้างความสัมพันธ์ ซ่อยเหลือกันไว้
ประชาชนเฮาได้ อยู่ดีสู่อย่าง
ไทยได้เป็นศูนย์กลาง การศึกษาท่องเที่ยวอาเซียนส่งเสริม
(บทที่ 11)
วัฒนธรรมกะเริ่ม เร่งรัดจัดแจง
ไทยเตรียมการแสดง จัดแหล่งเฮียนฮู้
ให้เขาดูยอย้อง ว่าของเฮาเด่น
ให้สมส่าเป็น เอกลักษณ์ของชาติเทิงศาสนา
(บทที่ 12)
อีสานเฮาอย่าช้า มัวแต่ทวนคิด
ให้ซ่อยกันผูกมิตร ผองเผ่าเพื่อนบ้าน
มัวแต่คร้าน มันสิล้าล่วง
หรือรอให้เขาท้วง จั่งเตื้องตื่นหา
(บทที่ 13)
อีกอันหนึ่งที่ช้า คือด้านภาษา
ควรฮีบพัฒนา ส่งเสริมเติมไว้
ปีสองพันห้าร้อยห้าสิบแปดได้ เว้ามันคล่อง ๆ
ผูกสัมพันธ์พี่น้อง สิบประเทศหนึ่งเดียว
(บทที่ 14)
มาลำเกี้ยว สัมพันธ์สานฮัก
เฮาควรเฮ็ดเป็นหลัก ให้ต่างชาติเห็นฮู้
ฮีบฟื้นฟูหมอลำไว้ อย่าได้ถิ่มไลห่าง
ปีห้าแปดได้คาง โอ้ยอึดแนวโชว์เขาจ้อย เบิ๊ดสิ้นบิ่นเสีย
(บทที่ 15)
ทุกเผ่าเชื้อ มาฮ่วมใจกัน
ผูกสัมพันธ์ ฮักแพง กันเด้อเอาไว้
อาเซียนใกล้ เข้ามาจ้อม่อ
เฮาอย่ามัวรีรอ เสียเวลานั่งเฝ้า ควรฮีบพัฒนา
(บทลง)
สีนานวน ม้วนๆ ไว้ก่อนท่อนี้หนา
