เต้ยลา ม.ภาคฯ  2559

ประพันธ์โดย บุญจันทร์ เพชรเมืองเลย

(เต้ยธรรมดา)

โอย…กะละว่า ลายล่อง        ล่องของ ละไหลเลี้ยว สุดง่อน

เลียบลัดเลาะ  ละเกาะเกย โขงน้ำ     ไหลเลี้ยว สู่ทะเล

ลายเซ ลายยาว ลายสร้อย  ลายใหญ่น้อย  กะลำเบิ๊ด ถ้วนทั่ว

บทสุดท้าย กะเลยสิ ได้คว้า             ลำเต้ย ซ้วนใส่แคน

(เต้ยพม่า)   

สมควร แล้วหนา                ถึงเวลา ต้องจากจร

เปรียบปักษา  ลาคอน                   ต้องแรมรอน ไลลารัง

เสียงปรบมือ ดังดัง                       เพื่อเพิ่มพลัง  แรงใจ อีกที

บุญพา วาสนา หากมี                    ม.ภาค ฯ วงนี้ สิหวน คืนมา

(เต้ยธรรมดา)

สมควรลา ไปแล้ว               แนวหว่างใจ ละยังคึดฮอดอยู่

สุริยา ส่องแสง ให้ฮู้                      สนูว่าว  สิส่งเสียง

ไกลกันเพียง  มื้อนี้              ช่อมาลี  บ่ทัน ละแห้งเหี่ยว

ปากกะต่า ละบ่ทัน ละสิเบี้ยว          มีดเกี่ยวข้าว  บ่ทันงอ

 

  **บ่คือดั่ง  ข้าวดอ  เหลืองก้ม  ติดหล่ม ละคน…เมิน  บ่คึดเดิน หวนพ้อ

หวนพ้อ….หวนพ้อ…หวนพ้อ

 

สิหวนงอ โค้งคืนต่าว            ไม้คันหลาว บ่ลืม มัดข้าว

ไก่ขันเซ้า  สุริยา                           สิลอยเวิ่น  เวิ่นละขึ้นฟ้า

สมควรลา  ไปแล้ว                        กระผม ขอลา ไปก่อนแล้ว